شعر هیئت؛ با، یا بدون سیاست -۱۲، پرندآور در گفت وگو با مهر:
مرثیه صرف، مواضع را شفاف نمی كند، شاعر باید با طاغوت زمانه بجنگد
به گزارش پرسی بلاگ ایوب پرندآور، شاعر آیینی می گوید: مردم به امام حسین(ع) متوسل می شوند تا حضرت آنها را از دست آدم هایی كه مثل كَنه به بیت المال و به پیكره نظام چسبیده اند و خون مردم را می مكند، نجات دهد!
به گزارش پرسی بلاگ به نقل از مهر، ایوب پرندآور از شاعران آیینی كشورمان است كه آثاری همچون «كاكا علی»، «غبار عطش»، «تیغ و ترانه»، «دو بیتی های نیلی، رباعی های كبود»، «غزل مقتل» را خلق كرده است. او به همراه دوستان اش انجمن ادبی «نخل و نارنج» را با هدف گسترش شعر آیینی تشكیل داده اند، شاعران این انجمن از اعضای فعال كنگره های شعر آیینی به خصوص «شب شعر عاشورایی شیراز» هستند. همین طور جریان شعر آیینی در جهرم نتیجه تلاش های ایوب پرندآور و دیگر شاعران آیینی است. ایوب پرندآور در گفت وگوی پیش رو به وجه سیاسی و انتقادی شعر هیئت و واقعه عاشورا پرداخته است: با توجه به این كه شعر عاشورایی و قیام عاشورا وجه سیاسی و اجتماعی پررنگی دارد و ما در قیام امام حسین (ع) موضع گیری در مقابل باطل و ایستادن در جبهه حق را یاد گرفته ایم، اما می بینیم در شعر هیئت و عاشورایی رایج شده، عموماً این وجه سیاسی و اجتماعی حذف شده و ما با اصطلاحاً با نوعی شعر سیاست زدایانه مواجه هستیم. شعری كه گویی صرفاً هدفش گرفتن اشك از مخاطبان هیئت ها است و عناصر مضمونی حماسی و سیاسی عاشورا را مغفول می گذارد. شما تا چه اندازه این فرضیه را قبول دارید؟به اعتقاد من، قیام و حركت امام حسین (ع) پیام بسیار بزرگی را در بطن خود دارد؛ همین كه دوده امام (ع) در این قیام همراه شان بودند، برای ما این پیام را به ارمغان می آورد كه باید خودمان، مال و جان و خانواده هایمان را در راه رسیدن به اهداف، عقیده و حفظ اسلام فدا نماییم و این یك حركت سیاسی بزرگ است. ما در كلام مقام معظم رهبری می بینیم كه مباحث انقلابی و انقلاب گری را مطرح نمودند و فرد انقلابی را كسی خطاب می كنند كه موضع داشته باشد و شعر انقلابی را «شعر موضع مند» می دانند. صرفاً اینكه به بحث سوگ و اشك و مرثیه بپردازیم شاید موضع ما را شفاف نشان ندهد. درحالی كه رهبری فرمودند زمانش رسیده وسط بیایید و موضع خودرا مشخص كنید، دیگر نمی گردد پشت پرده مسائل را بیان كرد، باید مستقیماً بگویید. من احساس می كنم شعر هیئت زیرمجموعه ادبیات عاشورا است و آن هم متصل به مبحث بزرگ واقعه عاشورا خواهد بود؛ در نتیجه همه هیئت ها مشتق از حادثه عاشورا هستند و اگر واقعاً بخواهند قدم در راه قیام امام حسین (ع) بگذارند باید به همان شكل حركت كنند، یعنی باید جاناً، مالاً و فكراً همه چیز در راه خدمت به امام حسین (ع) باشد. وقتی ما می بینیم امام حسین (ع) موضع خودشان را در مقابل طاغوت زمان، یزید مشخص كرده است، یا علی (ع) شمشیرش را كشیده و در دل طاغوت زمان رفته است، الان هم باید به همان شیوه باشد؛ نه تنها امروز بلكه سال ها و قرن های بعد هم باید همین باشد. یعنی اگر بخواهیم موضع مان حسینی (ع) باشد باید اینگونه باشیم. شاعران باید مانند امام حسین (ع) در دل طاغوت های زمانه بروند، با آنها مقابله كنند و بجنگند. پس من احساس می كنم این موضع مندی شعرهای آیینی و هیئتی باید در آثار شاعران منعكس شود و مداحان اشعاری را كه برای خوانش در هیئت ها انتخاب می كنند باید به این مسئله توجه و دقت فراوان داشته باشند. احساس می كنم اگر همان مسیری كه رهبری نشان دادند را می رفتیم این مشكلات حل می شد و همه چیز به سوگ تنها پرداخته نمی شد. ضمن اینكه این مساله را تأیید می كنم، سوگ، سینه زدن و گریه كردن هم خودش موضع به حساب می آیدفكر می كنید شعرهای رایج در هیئت های امروز این موضع مندی را دارند؟نمی توانم به صراحت بگویم این مساله به صورت صددرصدی وجود دارد، اما پنجاه، پنجاه است؛ یعنی در بعضی از اشعار شاهد آن موضع مندی هستیم، از آن طرف هم اشعاری كه صرفاً به دنبال اشك گرفتن است و وارد سوگ می شود را داریم، البته هدفمان پایین آوردن هیئت و اشعار سوگ نیست، ولی باید اشعار موضع مند را قوی تر و بیشتر نماییم، یا تركیبی از اشعار سوگ، احساس و عاطفه و اشعار موضع مند با مباحث سیاسی را داشته باشیم.البته شاید از یك منظر این مسئله خیلی هم مرتبط به شاعران نباشد، یعنی این نوع اشعار احساسی انتخاب مداحانی است كه قصد دارند در هیئت ها از مخاطبانشان اشك بگیرند و معمولاً اشعاری را انتخاب می كنند كه صرفاً تاكیدی روی مسئله مصیبت و عزا دارد و از مسئله حق، و باطل، یا وجوه سیاسی امام حسین (ع) غافل شده اند. ولی به هر حال، به نظر شما دلیلهای این مسئله چیست؟ببینید! علت اش این است كه سیاسیون به دین، مذهب و نظام وصل شده اند و جدا از این ماجراها نیستند و زمانی كه اشتباهی از سیاسیون سر می زند یا آمارهایی از اختلاس و فساد داده می شود مردم آنرا به حساب دولت می گذارند و ناخودآگاه این امر موثر است، برای اینكه دولت به اسم جمهوری اسلامی است و متأسفانه اختلاس ها، دزدی ها، نارسایی ها و تمام كمبودهایی كه بیرون می آید از همین چارچوب، تریبون ها و پشت میزها است. از همین رو تا حدودی میان مردم، دیدگاه ها و ارزش هایی كه اوایل انقلاب وجود داشت و ارزش هایی كه رهبری بیان می كنند، فاصله افتاده است كه نمی دانم اسمش را چه بگذارم تشتت یا تشكیك. به هر حال یك چیزی بر روی دل شاعر، مداح و مردم می افتد تا مردم به مظلومیت امام حسین (ع) برگردند و بگویند شاید همان بهتر باشد. ببینید ما سالیان سال است كه برای مظلومیت امام حسین (ع) بر سر می زنیم، روضه می خوانیم و مجلس می گیریم و شعارهای امام حسین (ع) را بر روی پرچم هایمان می نویسیم كه به داد عدالت برسید و به داد مظلوم برسید. اما چرا در اهداف و شعارهایمان به عمل نرسیدیم؟ با عنایت به اینكه می بینیم از پیكره همین دولت آدم ها و آقازاده هایی هستند كه اختلاس می كنند و موجب و بانی فساد شده اند. به همین خاطر با تاثیرگذاری این موضوعات نوعی بازگشت به مسائل احساسی دارند كه سرچشمه زلال و معنویت است تا سر سفره امام حسین (ع) گریه كنند و به ایشان متوسل می شوند تا كمك بگیرند و امام (ع) دستشان را بگیرند، یا اینكه امام (ع) آدم ها را از این وضعیت و از دست آدم هایی كه مثل كَنه به بیت المال، به پیكره دولت و نظام چسبیده اند و خون مردم را می مكند، نجات دهد و احساس می كنم شاید این چیزها بی تأثیر نباشد.
به اعتقاد من بزرگان هیئات، مسئولین هیئت ها همانند روحانیونی كه در این مكان صحبت می كنند یا در كشور تریبون دستشان است باید افراد را تشویق كنند تا به سمت اشعاری حركت كنند كه موضع مند باشندبا توجه بگفته های شما و اشاره به این امر مهم كه امام حسین (ع) در این وضعیت فریادرس ما باشند و مردم را از دست كسانی كه به بیت المال دست درازی كردند نجات دهند به صورتی همان موضع گیری سیاسی و پرداختن به نقد اجتماعی و موضع گیری در مقابل ظلم و كسانی است كه اختلاس می كنند، آیا با شكل گیری این فضا در سال جاری، فكر می كنید امكان دارد این حرف ها و نقدها در اشعار عاشورایی و شعر هیئت امسال پررنگ شود و جلساتمان به نقد فساد در كشور بپردازد؟نظرم من این است كه به مقام معظم رهبری نگاه نماییم. ایشان جلودار هستند و پرچم دستشان است و رو به جلو حركت می كنند. چرا ما مواضع ایشان را در شعرها و هیئتمان نیاوریم. چرا همان انقلابی گری كه رهبری فرمودند را تبلیغ نكنیم. چرا مداحان و شاعران در همان كانالی كه ایشان نشان دادند جلو نروند؟ من احساس می كنم اگر همان مسیری كه رهبری نشان دادند را می رفتیم این مشكلات حل می شد و همه چیز به سوگ تنها خلاصه نمی شد. ضمن اینكه این مساله را تأیید می كنم، سوگ، سینه زدن و گریه كردن هم خودش موضع بشمار می رود.اگر هم بخواهیم بر اساس نگاه مقام معظم رهبری جلو برویم ایشان به آتش به اختیار بودن جوانان انقلابی اشاره داشتند كه به سمت نقد اجتماعی حركت كنند و منفعل نباشند!به اعتقاد من بزرگان هیئات، مسئولین هیئت ها همانند روحانیونی كه در این مكان صحبت می كنند یا در كشور تریبون دستشان است باید بیشتر به این قضیه بپردازند یعنی افراد را تشویق كنند تا به سمت اشعاری حركت كنند كه موضع مند باشند، مداحان شعرهای موضع مند بخوانند. معتقدم این افراد باید رسالت خودشان را بیشتر نشان دهند یا زمینه را به درستی فراهم آورند.
منبع: پرسی بلاگ
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب