از لابه لای خطوط تاریخ-۱
مردی که از دل کاغذ و جوهر صدای تاریخ اصفهان را به گوش جهان رساند
پرسی بلاگ: استاد عبدالحسین جعفری شاهدانی، پیشکسوت رسانه ای اصفهان، در گفتگویی تاریخی از روند تحول و چالش های این عرصه طی 60 سال قبل سخن می گوید.
خبرگزاری مهر، گروه استانها – کورش دیباج: در دهه های گذشته، زمانی که صفحات روزنامه ها بازهم نخستین و اصلی ترین منبع اطلاعات عمومی برای مردم بودند، برخی قلم ها با دقت و صداقت، روایات زمانه خودرا به تحریر درمی آوردند. یکی از این قلم ها، قلم عبدالحسین جعفری شاهدانی بود، روزنامه نگاری که با نثر خود، تاریخ اصفهان را در صفحات روزنامه ها ثبت نمود و به مردم این دیار درک عمیقی از رخدادهای اجتماعی، فرهنگی و سیاسی زمان خود بخشید.
یادآوری نام او، یادآور روزهایی است که روزنامه ها، با تیترهای اثرگذار و گزارش های دقیق، نقش برجسته ی در تشکیل به افکار عمومی داشتند. در این گفت و گو که بخش اول آنرا در ذیل ازنظر می گذارنید شمارا به دنیای این تاریخ پرشکوه خواهیم برد تا از زبان استاد جعفری شاهدانی، یکی از روزنامه نگاران پیشکسوت و برجسته اصفهان، قسمتی از تاریخ زنده رسانه ای را بشنوید.
آشنایی شما با مطبوعات از چه سنی شروع شد؟
سلام و عرض ادب خدمت شما و همه عزیزان. من عبدالحسین جعفری شاهدانی هستم، متولد چهارم شهریورماه ۱۳۲۳. امسال شروع هشتاد و یکمین سال زندگی من است. آشنایی من با مطبوعات از دوران ابتدایی و در کلاس پنجم شروع شد. آن زمان، دانش آموزان دبیرستان صدیقه علم یک نشریه چاپ کرده بودند و به مدارس می آوردند. این نشریه به قدری برایم جذاب بود که آنرا خریداری کردم و با خواندنش، شوق و علاقه ام به خبرنگاری و روزنامه نگاری شکل گرفت. همین علاقه و شوق موجب شد وارد این عرصه شوم و باوجود سختی ها و چالش ها، سال ها در این زمینه فعالیت کنم.
خیلی جالب است که خبرنگاری را از این سنین شروع کردید. بفرمائید که چه سالی بطور رسمی وارد عرصه خبرنگاری شدید و این علاقه در شما چگونه شکل گرفت؟
من خبرنگاری را در سال ۱۳۴۲ بطور رسمی شروع کردم. آن زمان، بطور بطورکامل تصادفی وارد عرصه مطبوعات شدم. یک روز در راه برگشت به خانه به اداره کاریابی وارد شدم و پس از پر کردن فرم ها، پیشنهاد کار در روزنامه اطلاعات به من داده شد. آن روزها، هنوز کتاب های زیادی در حوزه روزنامه نگاری وجود نداشت و این حوزه برای من بیشتر به عنوان یک علاقه قلبی بود. با این وجود، از همان شروع فهمیدم که روزنامه نگاری شغلی است که می توانم در آن خودرا پیدا کنم و در ادامه مسیر، این شغل به عشق من تبدیل شد.
چه خاطره ای از نخستین تجربه کاری تان در روزنامه نگاری دارید؟
یکی از خاطرات جالب من مربوط به نخستین روزهای حضورم در دفتر روزنامه اطلاعات است. آن زمان به من پیشنهاد شد که در ساعات نیمه شب برای توزیع روزنامه ها به دفتر بیایم. کارم این بود که به همراه چند نفر دیگر روزنامه ها را در سطح شهر توزیع نماییم. پس از مدتی، من به عنوان تحصیل دار دفتر سرپرستی روزنامه اطلاعات منصوب شدم و این شروع یک مسیر طولانی برای من بود. همچنین، باتوجه به علاقه ام به نوشتن و خبرنگاری، خیلی زود توانستم خبرهایی که از رادیو پخش می شد را نوشته و به دفتر ارسال کنم. این شروعی بود برای رسیدن به جایگاه خبرنگاری در روزنامه اطلاعات.
در آن دوران که هنوز دانشکده های روزنامه نگاری راه اندازی نشده بودند، چگونه خودتان را در این حرفه ارتقا می دادید؟
بله، در آن زمان هنوز دانشکده ها و دوره های رسمی برای آموزش روزنامه نگاری وجود نداشت. من بیش از طریق تجربه و مشاهده کارهای دیگران یاد می گرفتم. در ابتدا، با خبرنگاران دیگر همکاری می کردم و اخبار و گزارش ها را از رادیو و تلویزیون جمع آوری می کردم و می نوشتم. همچنین، به تدریج با مطالعه منابع موجود و ارتباط با افراد برجسته در عرصه رسانه، اطلاعاتم را بیشتر می کردم.
شما در طول سال ها فعالیت خود در روزنامه اطلاعات با چه چالش هایی مواجه شدید؟
دشواری های زیادی در این راه وجود داشت. یکی از چالش های اصلی، محدودیت های منابع خبری و نداشتن امکانات برای جمع آوری اطلاعات بود. در آن زمان، ما خبری را که می خواستیم تهیه نماییم، باید شخصاً به محل حادثه می رفتیم و گزارش تهیه می کردیم. بطورمثال اگر در یک منطقه ای حادثه ای رخ می داد، باید خودمان می رفتیم و از منابع مختلف مانند پلیس، شهرداری، یا مردم اطلاعات می گرفتیم. علاوه بر این، روزنامه ها هم کمتر در دسترس بودند و توزیع اخبار بوسیله تلگراف و ارتباطات محدود بود.
در دوره هایی که به عنوان خبرنگار در اصفهان فعالیت می کردید، آیا خاطره ای خاص از یک مصاحبه یا رویداد مهم دارید؟
بله، یکی از خاطرات ویژه من مربوط به یک سمپوزیوم علمی در دانشگاه اصفهان است. دکتر جوان، مخترع لیزر گازی، قرار بود در این سمپوزیوم سخنرانی کند. هیچ خبرنگاری به جز من اجازه مصاحبه با ایشان را نداشت. من توانستم با ایشان مصاحبه ای اختصاصی انجام دهم و عکسهایی از او بگیرم. این مصاحبه برای من یک تجربه بی نظیر بود، برای اینکه دکتر جوان به طور معمول با هیچ خبرنگاری مصاحبه نمی کرد. این حادثه به صورتی نقطه عطفی در کارنامه حرفه ای من شمرده می شود.
شما در دوره های مختلفی خبرنگار و نماینده روزنامه اطلاعات بودید. آیا ارتباط شما با مردم و مسؤلان تأثیر زیادی در کار شما داشت؟
قطعاً. ارتباط مستقیم با مردم و مسؤلان یکی از مهم ترین عوامل موفقیت در خبرنگاری است. من همیشه اهتمام می کردم با همه افراد در جامعه ارتباط برقرار کنم، از مسؤلان دولتی گرفته تا مردم عادی. این ارتباط نزدیک موجب می شد تا به سرعت از وقایع و رویدادهای مهم باخبر شوم و بتوانم گزارش های دقیق و معتبر بنویسم. یکی از خاصیت های من این بود که با تمام منابع خبری در شهر آشنا بودم و در دسترس آنها بودم. این روابط موجب شد که حالا نیز از من به عنوان یک خبرنگار با تجربه یاد شود.
در پایان، اگر بخواهید چند نکته مهم برای جوانان و خبرنگاران نوپا بفرمائید، چه سفارش ای دارید؟
به جوانان و خبرنگاران تازه کار سفارش می کنم که همیشه با دقت و صداقت اخبار را پوشش دهند. خبرنگاری شغلی است که مسئولیت سنگینی دارد و باید همیشه بدنبال حقیقت باشد. از تجربه دیگران یاد بگیرید و همیشه در پی بهبود خود باشید. همچنین، در این حرفه نباید از سختی ها و چالش ها هراسی داشت، بلکه باید از آنها به عنوان فرصتی برای یادگیری و رشد استفاده کرد. خبرنگاری نه فقط یک شغل، بلکه یک تعهد به مردم است.
ادامه گفت و گو در ایام آینده منتشر می شود…
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب