دیروز دوشنبه؛
راوی کوچه نقاش ها درگذشت
پرسی بلاگ: سید ابوالفضل کاظمی راوی کتاب کوچه نقاش ها روز گذشته دوشنبه 28 آذر از دنیا رفت.
به گزارش پرسی بلاگ به نقل از مهر، سید ابوالفضل کاظمی راوی کتاب «کوچه نقاش ها» روز گذشته دوشنبه ۲۸ آذرماه از دنیا رفت. سید ابوالفضل کاظمی از ناشناخته ترین رزمندگان و فرماندهان دفاع مقدس بود و زمانی که جنگ تحمیلی شروع شد تهران را به مقصد جبهه ها ترک کرد.
کاظمی فرمانده گردان بسیجی لشکر ۲۷ محمد رسول الله (ص) بوده وی در طول جنگ در چندین عملیات بصورت نیروی آزاد شرکت داشته و در عملیات کربلای ۵ و ۸ فرمانده گردان عملیاتی میثم بوده است. او بارها در عملیات مختلف مقابل تیر و ترکش دشمن قرار گرفته و گرفتار محرومیت های سخت و جان فرسا شده بود.
ابوالفضل کاظمی متولد کوچه نقاش ها در محله گارد ماشین دودی بین خیابان صفاری و خیابان خراسان است و به سبب علاقه اش به این محله و کوچه نام کتاب را کوچه نقاش ها گذاشته است.
خاطرات وی از آن جهت سزاوار تأمل و توجه است که فرمانده گردان هم با فضای قرارگاهی و رده های بالای فرماندهی جنگ و هم با فضای درون گروهی نیروهای رزمنده و خط شکن ارتباطی تنگاتنگ دارد و بازنمایی حضور وی در این دو فضای پیچیده جذابیت خاصی به کتاب بخشیده است.
کتاب کوچه نقاش ها اثر راحله صبوری حاصل سه ماه مصاحبه با سیدابوالفضل کاظمی است.
در قسمتی از کتاب کوچه نقاش ها می خوانیم:
«دوازده ساله بودم که به دبیرستان جهان رفتم. بامداد ها درس می خواندم و بعدازظهرها در قهوه خانهٔ دایی سیدعلی کار می کردم. تازه الفبای لاتی را یاد گرفته بودم و جهت زندگی ام تصمیم می گرفتم. قهوه خانهٔ دایی سیدعلی، سرِ خیابان گارد ماشین دودی بود و صفای لب ِ خط را داشت. یک باغچهٔ نسبتاً کوچک بود که چند تخت در اندرون و بیرونش در فضای باز گذاشته بودند.
روزی یک تومن مزد می گرفتم. سوگلی بودم و کارهای سخت انجام نمی دادم. دایی دو تا قهوه چی داشت که بیشتر کارها، روی دوش آنها بود. دایی هم فقط پشت دخل می نشست و مایه می گرفت.
دم ظهر، چند طایفه، مشتری قهوه خانه بودند. لات ها و جاهل ها و دستمال به دست ها، کلاه مخملی ها و مشتی ها و عبابه دوش ها می آمدند برای گپ و صحبت و چای قندپهلو؛ فقیر و پولدار؛ هر کس از هر جا خصوصاً آنها که از غرغر زن و بچه کلافه و خسته بودند، به قهوه خانهٔ دایی پناه می آوردند تا نفسی بگیرند.
آن زمان، چای کلکته و لاهیجان مرسوم بود. قهوه چی، بیست تا استکام کمرباریک چای را با خبرگی و مهارت از سر آرنج تا روی مچ و کف دست قطاری می چید و بعد بین مشتری ها پخش می کرد؛ استکامی ده شاهی.»
این کتاب در ۳۰۴ صفحه، شمارگان دو هزار و ۵۰۰ نسخه توسط انتشارات سوره مهر عرضه شده است.
منبع: persiblog.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب