روایت خبرنگار مهر از كربلا؛
عمود 1407 جایی که کوله ها به زمین می رسند
به گزارش پرسی بلاگ، اینجا عمود ۱۴۰۷ پس از حدوداً ۸۰ کیلومتر پیاده روی در طریق مشایه زائرین از کشورهای مختلف چشم شان به گنبد اباالفضل عباس می افتد و به راستی که در اینجا حب الحسین یجمعنا به چشم دیده می شود.
خبرگزاری مهر؛ گروه فرهنگ و ادب _ فاطمه میرزاجعفری: اینجا عمود ۱۴۰۷ است؛ این جمله یعنی پایان چشم انتظاری برای عاشق. یعنی دل به دلدار رسید. عمود ۱۴۰۷ همان جایی است که کوله ها به زمین می رسند، دردها آرام می شود و تاول ها ساکت. همان جایی که زائر خسته راه، کوفتگی های شانه اش را فراموش می کند و سراسر اشک و هق هق می شود.
اینجا وقتی زائرین برای نخستین بار چشمشان به حرم علمدار کربلا می افتد اشک شوق می ریزند، سراسر نشاط می شوند.
بعد از چند روز پیاده روی در عمود ۱۴۰۷ زائری بر زمین سجده می کند، دیگری به صدای بلند می خواند«منو به حرم رسوندی، ازت ممنونم»؛ یکی دیگر با گوشی نوحه «اباالفضل باوفا» محمود کریمی را برای خود پخش می کند و اشک می ریزد. زائر دیگری روی زانو نشسته و اشک می ریزد. دیگری دو دستش را بلند کرده و می گوید «آقا سلام»، اینجا قدم هایی که نذر آمدن مهدی موعود شده بودند حالا به بهشت رسیدند و ندای لبیک یا مهدی از میان جمعیت آسمان کربلا را پر می کند.
صدای سرفه ها و عطسه های حاصل از سرماخوردگی در بین اشک و آه پیچیده اما کیست که برایش مهم باشد، عاشق که این حرف ها سرش نمی گردد، خیلی ها از این عمود به دنبال راهی می گردند تا به حرم نزدیک شوند و به بین الحرمین برسند، اما برای بسیاری از زائرین اینجا پایان راه است.
تا همین جا هم که آمدم کافی است
با یکی از زائرین که تکیه بر عمود عاشقی زده هم کلام می شوم از سیستان و بلوچستان آمده، در روستای خودشان نان می پزد و با اندک پس اندازش راهی شده، اشک می ریزد و می گوید «باورم نمی شود به اینجا رسیده ام، فکر می کردم نمی توانم راه بیایم».
می پرسم چند روز می مانی؟ با چادرش اشکش را پاک می کند و می گوید تا همین جا هم که آمدم ممنون خداوندم همین که سلام دادم کافی است، چندی بعد ماشین می گیرم و برمی گردم.
کربلا روضه مصور است
یکی دیگر از زائرین کودکش را قلمدوش کرده و می گوید «باباجون به آقا اباالفضل سلام دادی؟» کودک که ۳ یا ۴ سال دارد می گوید «عموجون سلام» ناگاه به یاد طفل سه ساله امام حسین (ع) می افتم که چقدر ظهر عاشورا عمویش را صدا زده؛ راست گفتند کربلا روضه مصور است.
چند جوان آن طرف تر گعده گرفتند و سینه زنی می کنند «تموم مردم دنیا؛ مارو میخونن دیوونه / آره ما دیوونه هستیم؛ بی خیال این زمونه». آن طرف تر نوحه دیگری به گوش می رسد؛ «حسین تو قلبم داره ریشه، حسین که تکراری نمیشه»، زائرین هرکدام به سر و سینه می زنند.
برخی از زائرین هم گوشه ای برای خود پیدا کردند و دست به دعا بالا بردند، هرکدام پس از سلام نخستین جمله ای که به زبان می آورند «شکر و تشکر» است به جهت اینکه به این سرزمین رسیدند.
لهجه ها و زبان های دیگری هم از لابه لای جمعیت جمع شده در عمود ۱۴۰۷ به گوش می رسد؛ از هند و پاکستان گرفته تا افغانستان، آذربایجان، فرانسه، کویت، لبنان، سوریه، کانادا، نیجریه و … هرکس به زبانی تمنای عاشقی دارد.
با خدمت به زائرین روزی یک سال مان تأمین می شود
اینجا عمود ۱۴۰۷ است، عراقی ها در اینجا از زائرین خواهش می کنند یک شب را در منزلشان استراحت کنند و جلوی زائرین را با چند کلمه فارسی دست و پا شکسته می گیرند «آقا، مبیت، کولر، نزدیک»؛ جلوی ما را می گیرند پس از عذرخواهی و تشکر از دعوتش می پرسم چرا انقدر اصرار دارد زائری در منزلش بماند؟
عبدالله فارسی بلد است و می گوید: ما می خواهیم روزی و برکت خانه مان برای یک سال تأمین شود و این تنها با حضور و اقامت زائرین و خدمت به آنان در منزلمان محقق می شود.
حسین بن علی روح و جسم ماست
کمی آن طرف تر؛ پیرمردی را می بینم که تکیه بر عمود زده، پارچ آبی کنار دستش گذاشته و چند لیوان، تا اگر زائری در اینجا تشنه بود سیرابش کند، نزدیک می شوم از چهره اش مشخص است که اربعین زیادی را پشت سر گذاشته جمله اولم برای برقراری ارتباط با او اینست «ایرانی؟» در جواب «لا» می شنوم، باز هم پناه می برم به تکنولوژی و نرم افزار گوگل برای برقراری ارتباط از او می پرسم برای چه به زائرین خدمت می کند؟ در جوابم می گوید: تو برای چه پیاده به کربلا آمدی؟ هردو سکوت می نماییم.
با چفیه روی دوشش اشک اش را پاک می کند و می گوید: حسین بن علی امام عرب و عجم است، او کسی است که انسانیت را به بشر بازگرداند، او روح و جسم ماست.
اینجا عمود ۱۴۰۷ پس از حدوداً ۸۰ کیلومتر پیاده روی در طریق مشایه زائرین از کشورهای مختلف چشم شان به گنبد اباالفضل عباس (ع) می افتد و به راستی که در اینجا «حب الحسین یجمعنا» به چشم دیده می شود چون که تنها عشق به حسین سبب می شود این چنین مسلمانان از تمام جای دنیا کنار هم جمع شوند.
منبع: پرسی بلاگ
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب