گزارش پرسی بلاگ؛
روش های جلوگیری از وابستگی بچه ها به بازی های ویدئویی چیست؟
به گزارش پرسی بلاگ، وابستگی به بازی های ویدئویی در بچه ها می تواند چالش برانگیز باشد اما روش هایی برای جلوگیری از وابستگی بچه ها به بازی های ویدئویی وجود دارد.
خبرگزاری مهر؛ گروه فرهنگ و ادب _ زینب رازدشت: وابستگی به بازی های ویدئویی در بچه ها می تواند چالش برانگیز باشد. با این وجود، با برنامه ریزی و ایجاد تعادل مناسب، میتوان از این وابستگی پیشگیری کرد.
اعتیاد کودکان به بازی های کامپیوتری فقط تقصیر خود کودکان نیست چونکه در خانه ماندن در صورتیکه کسی در اطراف آنها نیست تا آنها را همراهی کند یا با آنها بازی کند، هیچ گزینه دیگری بجز بازی های کامپیوتری برای آنها باقی نمی گذارد. به این علت است که کودکان به بازی های کامپیوتری معتاد می شوند.
تقریبا نیمی از والدین نگران این هستند که فرزندان شان زمان زیادی را صرف بازی های آنلاین می کنند. همینطور نگرانی هایی در مورد بازی های خشونت آمیز وجود دارد که بر خواب آنها تاثیر می گذارد و سبب می شود کودکان کمتر اجتماعی شوند. در راستا توسعه فناوری و قابل دسترس تر شدن آن برای کودکان، مهم می باشد که والدین و سرپرستان بتوانند علایم اعتیاد به بازی را پیش از این که از کنترل بیرون رود، تشخیص دهند.
تحقیقات نشان میدهد بزرگ ترین نگرانی والدین در مورد افزایش بازی های آنلاین بر میزان زمانی است که کودکان برای بازی ها صرف می کنند. بطوریکه تقریبا نیمی از آنها (۴۵ درصد) نگران صرف وقت بیش از اندازه کودکان برای بازی هستند.
یافته ها نشان میدهد که ۳۵ درصد والدین نگران تأثیر بازی های آنلاین بر خواب کودکان هستند. ۳۴ درصد نگران این هستند که کودکان به سبب بازی های آنلاین دوستان خویش را نبینند و ۳۰ درصد نگران بازی های خشن کودکان هستند.
آسیب های اعتیاد به بازی های مجازی و کامپیوتر ای
کارشناسان اجتماعی بر این باور هستند که زیان ها و مضرات سونامی اعتیاد به بازیهای کامپیوتری کمتر از اعتیاد به مصرف مواد مخدر نیست و سیستم عصبی مغز را به مرور زمان مختل می کند. متاسفانه استفاده از بازی های کامپیوتری و مجازی علاوه بر تأثیرات جسمی دارای تأثیرات روحی و اجتماعی می باشد که بیشتر از هر چیز کودکان و به ویژه نوجوانان را تهدید می کند.
افزایش پرخاشگری
مهم ترین خصوصیت بازی های کامپیوتری، حالت جنگی بیش تر آن هاست و اینکه فرد باید برای رسیدن به مرحله بعدی بازی، با نیروهای به اصطلاح دشمن بجنگند. استمرار چنین بازی هایی، نوجوان را پرخاش گر و ستیزه جو می سازد و تلاش می کند خواست هایش را با زور و تهاجم به دست آورد.
افت تحصیلی
شاید بتوان گفت هر چیزی که ذهن دانش آموزان را درگیر و از مسیر آموزش منحرف کند، یکی از عوامل افت تحصیلی است. با خصوصیت هایی که برای بازی های کامپیوتری نام بردیم بدون شک آنها از عوامل مؤثر در افت تحصیلی محسوب می شوند. چون که وقت زیادی از دانش آموز را اشغال می کنند و فکر و ذهن او را درگیر مسائل غیرآموزشی می کنند.
متزلزل شدن روابط خانواده
پیشرفت تکنولوژی سبب دور شدن اعضای خانواده از یکدیگر می شود. بطوریکه هر یک از افرادخانواده به خاطر مشغول بودن به تماشای تلویزیون یا درگیر بودن با کامپیوتر و اینترنت و بازی های کامپیوتری، کمتر وقت می کنند با یکدیگر بنشینند و صحبت کنند. این خود سبب سرد شدن روابط بین والدین و فرزندان شده است، به شکلی که آنان کمتر حوصله یکدیگر را دارند و عاطفه و علاقه در خانواده خیلی کم می شود.
منزوی شدن کودکان و نوجوانان
وقتی کودکان به انجام بازی های کامپیوتری مشغول می شوند گذشت زمان را به هیچ وجه احساس نمی کنند و وقتی به خود می آیند که ساعات زیادی از وقتشان صرف این بازی ها شده است. مطالعات نشان می دهد کودکانی که دائماً از بازی ویدئویی استفاده می نمایند درونگرا می شوند و در جامعه، منزوی و در برقراری ارتباط اجتماعی با دیگران ناتوان می گردند.
مشکلات بینایی
چون کودکان در هنگام بازی مدام به صفحه کامپیوتر خود خیره می شوند چشمانشان از نظر بینایی گرفتار عوارض می شود. به اعتقاد پزشکان، کودکانی که به مدت طولانی از کامپیوتر استفاده می نمایند در معرض خطر نزدیک بینی قرار می گیرند.
مشکلات اسکلتی
مشکلات نواحی مچ، گردن و پشت، کودکانی را که به مدت طولانی از کامپیوتر استفاده می نمایند، تهدید می کند؛ چونکه فرد در یک وضعیت ثابت ساعت ها می نشیند و در نتیجه ستون فقرات و استخوان بندی او گرفتار مشکل می شود. همینطور احساس سوزش و سفت شدن گردن، کتف ها و مچ دست از دیگر عوارض کار نسبتاً ثابت و طولانی مدت با کامپیوتر است.
به نظر می رسد والدین باید روی بازی های ویدئویی به همان نسبت باید نظارت کنند که لازم است روی تلویزیون و رسانه های دیگر نظارت داشته باشند. درست است که بازی هایی ویدئویی می توانند نوعی تجربه ی یادگیری باشند اما والدین نباید چیزهای سرگرم کننده متنوعی در اختیار فرزندشان قرار دهند تا هیچگاه به یک چیز ثابت وابسته نشودوالدین حتما باید فرزندان را به مطالعه، ورزش کردن، برقراری رابطه با بچه های دیگر و تماشای برنامه های خوب تلویزیونی ترغیب کنند. همه چیز باید در حد تعادل وجود داشته باشد.
به سفارش آکادمی پزشکی اطفال، بچه ها باید حداکثر یک یا دو ساعت در روز را در مقابل صفحه های نمایشی الکترونیک (در حال تماشای تلویزیون، دی وی دی و ویدئو یا انجام بازی های ویدئویی دستی، کنسولی و کامپیوتری یا درحال استفاده های غیرآکادمیک از کامپیوتر) بگذرانند؛ این یعنی ۷ تا ۱۴ ساعت در کل هفته.
در ادامه بعضی از روش های موثر برای پیش گیری از وابستگی به بازی های ویدئویی عرضه می شود:
ایجاد محدودیت های مشخص
تعیین زمان مشخص برای بازی مورد توجه قرار گیرد. یعنی والدین باید زمان مشخصی را برای بازی تعیین کنند و به آن پایبند باشند. همینطور والدین باید مدیریت مکان بازی را داشته باشند. انجام بازی های ویدئویی دستی، کنسولی و کامپیوتری در محلهای خصوصی مانند اتاق خواب را ممنوع کنند.
والدین باید تلاش کنند برنامه های گروهی خانواده را در اولویت قرار دهند تا روزهای تعطیل را بدون بازی برای کودکان شان رقم بخورد. یعنی در ایام تعطیل، کارهای خانوادگی و تفریحاتی را جایگزین بازی کنند. همینطور والدین باید بر تأثیرات بازی های ویدئویی روی فرزندان شان نظارت داشته باشند.
والدین باید حواس شان به رفتارهای فرزندان شان باشند. اگر بنظر می رسد در زمانی که مشغول بازی های خشونت آمیز است، نسبت به خواهر برادرها یا دوستانش پرخاشگرتر شده است، نگذارند آن بازی ها را انجام دهد. اما مثلا اگر بعد از انجام یک بازی تاریخی، به تاریخ علاقمند شود، آن بازی برای او مفید بوده است.
در زمان اضطراری زمانی بازی فرزندان را محدود کنید
والدین بمحض آن که متوجه شدند فرزندشان زمان بیشتری را نسبت به انجام تکالیفش صرف بازی کردن می کند و نمره های کمی می گیرد، زمان بازی کردنش را محدود کنند.
والدین اگر متوجه شدند که فرزندشان به جای ورزش کردن و انجام کارهای پرتحرک، تمایل به روش زندگی غیرمتحرک دارد، زمان بازی کردنش را محدود کنند و حتی می توانند به آنها اجازه دهند بازی های ویدئویی ای را انجام دهند که مستلزم فعالیت فیزیکی اند. تعداد زیادی از بازی ها می توانند درست به اندازه ی بازی کردن بیرون از خانه برای بازیکن های کوچک تر مفید و پرتحرک باشند. البته نباید این بازی ها به صورت کلی جایگزین بازی ها و ورزش های بیرون از خانه شوند. کارهای خانوادگی مانند بازی های رومیزی، پازل و گردش را برنامه ریزی شود.
والدین باید فرزندتان را تشویق کنند تا در کارهای فوق برنامه مدرسه شرکت نمایند. همین مورد سبب تقویت هوش اجتماعی فرزند می شود.
همچنین اگر کودک کاملا به بازی های کامپیوتری اعتیاد دارد، کاهش آهسته زمان او ممکنست کافی نباشد. درمان این مشکل زمان و تلاش زیادی را می طلبد. اگر والدین به تنهایی موفق به ترک این نوع از اعتیاد در کودک خود نشدند، می توانند از بهترین روانشناس کودک کمک بگیرند. اعتیاد کودکان به بازی های کامپیوتری می تواند بر اعضای خانواده تاثیر بگذارد، ازاین رو باید به یاد داشته باشیم که تنها نیستیم.
در این راستا سفارش می شود از هر گونه حمایتی که صرفا نگاهی رفتاری دارد، خودداری کشود. هسته اصلی اعتیاد به بازی، مسائل مربوط به خلق و خو، اضطراب و عزت نفس است. این احساسات باید توسط والدین و سپس کودک حفظ، درک و پردازش شوند.
منبع: persiblog.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب